Deze preview website is nog onder constructie
Over mij
Ik loop een weg die ik creëer door erover te lopen. Een weg die pas zichtbaar wordt met elke volgende stap. Ik loop zoals ik dans, met grootse expressieve bewegingen, mezelf bevrijdend van wat er in mij is. En soms werp ik mezelf daarbij op de grond, starend naar de grond in een poging de weg beter te zien. Op die momenten lijkt het eerst een kwestie van stoppen te spartelen, op de grond te gaan liggen, zoals vanochtend bij dans waar we opmerkte hoe we niks hoefde, gedragen werden door de grond. Alles ontspande, ik kwam tot rust. En vanuit die rust ontstaat er een impuls, een beweging, een wil om op te staan en weer verder te lopen.
Aan het eind van mijn tienertijd raakte ik geboeid door vragen als; hoe lijdt ik een gelukkig en oprecht leven? Hoe ben ik maximaal mezelf? En waar komt mijn gedrag vandaan als ik niet gelukkig leef of niet oprecht mezelf ben? Hoe kan het dat ik terugkijkend steeds concludeer dat ik niet oprecht ben geweest of niet geleefd heb wat ik wil leven, zelfs als ik het allemaal denk te weten? Ik vond in filosofie een eindeloze hoeveelheid antwoorden en overdenkingen en opnieuw was ik gefascineerd, dit keer door de verschillende perspectieven en antwoorden op deze vragen en de schijnbare onmogelijkheid om tot één sluitend antwoord te komen. Ik studeerde filosofie aan de Universiteit van Amsterdam van 2017 tot 2023.
​
Inmiddels heb ik ontdekt dat er verstandelijk geen sluitend antwoord is op de vragen die ik hierboven stel, maar heb ik wel gevonden dat ik steeds terug kan naar mezelf, mijn oprechtheid, vrijheid, openheid en fascinatie, diepe blijheid, geluk, vrije uitdrukking, creativiteit, eigen beweging, of welk woord je er maar aan wil geven. Ik ben op ontdekking in mijn eigen leven naar hoe en wat ik leef vanuit mijn nieuw ontdekte blijheid. Om te zien waar ik het weer kwijt raak en er naar terug te komen, om te ontdekken waarin ik mijn eigen blijheid weerspiegeld zie en dat te volgen.
​
Vanuit mijn blijheid ben ik bezig met mijn tuin en mijn huis, met vrije expressie in muziek en dans, met schrijven en fotografie, en ben ik onderweg. In muziek en dans vind ik mijn vrije uitdrukking en word ik mij bewust van spanning en ontspanning in mijn lichaam. In fotografie vind ik mijn uitdrukking en vrijheid, in het onderweg zijn en foto’s maken van wat me fascineert tot het printen van mijn foto’s op verschillende papiersoorten en maten. Met fotografie en schrijven leg ik mijn fascinaties vast in beeld en tekst en dat is wat ik deel op deze website.
​​
​
Lees meer over eigen beweging en mijn ontdekkingsreis in het artikel 'Ontdekkingsreiziger, in vorm en essentie'.
Over fotografie
Soms valt een beeld me enorm op, thuis of als ik ergens loop of fiets. Op zo een moment is er iets van fascinatie in mij, of er resoneert iets in mij bij het zien van een bepaald beeld. Er is iets in mijn gezichtsveld dat mij fascineert, vaak zonder dat meteen duidelijk is wat er fascinerend aan is.
Ik vind mezelf in een toestand van fascinatie.
De foto's in de categorie 'vrije fotografie' zijn allemaal ontstaan vanuit deze beweging: het zijn foto's die ik maak zonder enig plan of doel met de foto's. Het zijn foto's die ik maak om het maken van foto's, vaak vanuit een fascinatie voor wat ik zie. Ik ben onderweg en maak foto's van alles dat mij maar enigszins opvalt of fascineert. De meeste foto's maak ik onderweg maar ook thuis ben ik soms ineens gegrepen of gefascineerd door hoe het licht de kamer binnenvalt, door een voorwerp waar ineens mooi licht op valt, door een plantje in mijn tuin dat er prachtig bij staat of mij ineens opvalt. De foto's in deze categorie zijn allemaal ontstaan vanuit een fascinatie voor wat ik zie om mij heen en een beweging om dat te fotograferen. De foto's hebben geen ander doel dan dat. Achteraf zet ik de foto's bij elkaar in categorieën of thema's maar tijdens het fotograferen is er nog geen doel of thema.
​
Bij de foto's die ontstaan vanuit fascinatie en een beweging om het vast te leggen zie ik vaak iets in mij dat resoneert bij de foto's. Ik zou het een soort wezenlijke of diepe blijheid kunnen noemen maar die woorden doen het opnieuw te kort. De foto's die ontstaan vanuit beweging of fascinatie drukken daarmee iets heel wezenlijks van mij uit. Het lijkt een uitdrukking van iets dat diep in mij resoneert als ik mijn eigen foto's zie. Vaak gaat dat helemaal voorbij aan mijn verstand. Ik weet lang niet altijd waarom ik blij wordt van een foto of welke woorden te geven aan de resonantie in mij. Over veel van de foto's valt technisch wel te zeggen dat ze een mooie compositie hebben, mooie kijklijnen, mooie kleuren, maar de resonantie in mij gaat veel verder dan technische aspecten. Ik heb foto's gemaakt die ik niet conventioneel mooi vind maar waar ik wel een soort diepe blijheid bij ervaar.
​
De meest sprekende foto’s lijken te ontstaan als ik niet nadenk over de compositie maar stomweg verschillende dingen uitprobeer. Een stukje inzoomen of uitzoomen, een paar stappen naar links, naar rechts, naar voren of naar achteren, de camera horizontaal of verticaal draaien. Steeds nadat ik een foto heb gemaakt kijk ik hem terug op het schermpje van mijn camera en dat geeft me een redelijke indruk van of ik de foto mooi vind of niet. Soms pakt een beeld me gelijk, soms zie ik dingen in het beeld die me ertoe bewegen om nog weer nieuwe dingen uit te proberen.
​
De meest sprekende foto's lijken ook degene te zijn waar ik tijdens het fotograferen niet al te veel van denk. Bij sommige foto's ben ik enorm blij of enthousiast als ik de foto net genomen heb. Er zijn ook momenten geweest waarop ik een foto van iets maakte en er vrij weinig van vond of van dacht, of soms zelfs de foto geheel vergeten was. Om de foto vervolgens terug te vinden en diep bewogen te zijn, om mezelf ineens in een toestand van verwondering en diepe blijheid te vinden bij het terugzien van de foto.
​
Over schrijven
Ik vind het een wonderlijke ontdekking dat wanneer ik tekst teruglees die ik vanuit mijn eigen beweging geschreven heb, vanuit diepe blijheid, dat die blijheid in mij terug komt als ik de tekst teruglees. Dat gaat helemaal voorbij aan mijn verstand. Als ik zo een tekst lees wordt het stil in mij, verstilt mijn verstand en ontspant mijn lichaam. De spanning maakt plaats voor een diepe blijheid, voor gevoel en leven.
Als ik bovenstaande quote lees lijkt het heel vanzelfsprekend; als ik iets lees dat ik schreef vanuit blijheid dan wordt ik er opnieuw blij van. Toch, op momenten dat mijn wezenlijke diepe blijheid ver te zoeken lijkt, en ik het ineens in mijzelf terug vind is dat het meest wonderlijke dat er is. Als ik mijn diepe blijheid kwijt ben en weer terug vind is dat het meest wonderlijke dat er is. Om weer zo in verbinding te staan met mezelf, alles te voelen ontspannen in mijn lichaam, mijn verstand dat verstild, een prachtig gevoel van rust, helderheid, openheid. Het is onbeschrijflijk. Elke keer dat ik weer bij mezelf kom is het als het ware opnieuw een verrassing hoe wonderlijk dat is. Mijn eigen beweging of diepe blijheid is het mooiste cadeau dat er is, het is het cadeau van werkelijk leven, truly being alive. De teksten die ik schrijf komen daar deels uit voor en brengen mij er weer bij terug. Niet alleen teksten maar ook mijn foto's hebben soms dat effect, net als zingen zonder doel, improvisatiedans, voorwerpen die sterk bij mij resoneren of soms gewoon vanuit mijzelf.
Mijn leven is een soort ontdekkingsreis naar hoe ik steeds weer terug kan komen bij mezelf. Niet alles dat ik schrijf is vanuit diepe beweging, soms is er ook gewoon een heleboel spanning in mij en lijkt het alsof ik eerst een heleboel zooi heb neer te schrijven voordat ik weer bij iets wezenlijks kom. Op die manier is mijn schrijven als het waren ook een soort ontdekking van mijn wezenlijke blijheid. Met mijn schrijven ontdek ik mijn wezenlijke blijheid, mijn eigen beweging, en schrijf ik die tegelijkertijd neer en wordt het iets tastbaars. Wat ik geschreven heb vanuit beweging daar zit gevoel in en leven in. Dat brengt me weer terug bij mezelf of herinnert me er op een diepe manier aan waar het voor mij om gaat. Met mijn schrijven ontdek ik meer van mijn eigen beweging en leg ik het vast.
​
Toen ik gisteren begon te schrijven had ik een idee of richting waarover ik wilde schrijven. Toen ik begon met typen begon ik heel ergens anders en als vanzelf typte ik een aantal alinea’s vol over iets anders dan ik verwacht had. Ik vind het prachtig hoe ik mezelf dingen laat zien als ik beweeg. Ik breng nieuwe dingen voor mezelf in zicht en heb daar meteen een soort gevoel of energie bij. Het maakt dat ik ergens meer wil gaan bewegen, blij ben met wat er is, eigenlijk is het niet uit te drukken maar wat een pracht is het om het te ervaren.
Als ik schrijf voor mijn eigen beweging schrijf ik wezenlijk zonder doel. Ik schrijf zoals het in me opkomt en volg daarbij zo min mogelijk wat ik denk of wat ik denk te gaan schrijven. Vaak zijn er wel allerlei voorstellingen die ik heb over wat ik ga schrijven. Zowel voorstellingen van wat ik ga schrijven als een bepaald gevoel bij wat ik me voorstel te gaan schrijven. Ik begin te schrijven zonder die voorstellingen te volgen, ik schrijf zoals het in me opkomt, er zit geen verstandelijke handeling tussen mijn vingers die bewegen en de woorden die ik op papier zet of intyp in mijn laptop. Ik laat als het ware mijn vingers het schrijfwerk doen zonder dat met mijn verstand cq gedachten te beïnvloeden of te sturen. Dit is opnieuw iets dat eigenlijk niet te beschrijven is. Als ik schrijf op deze manier dan schrijf ik soms dingen die nog helemaal niet in mijn gedachten/voorstellingen aanwezig waren, of schrijf ik dingen waar ik me eerder bewust van was maar die ik ook al weer was vergeten. Soms schrijf ik zelfs dingen waardoor ik verbaast ben, verrast ben, en vaak is er ook een soort diepe blijheid en rust als ik verrast ben door mijn eigen schrijven. Het is wonderlijk om mezelf iets te zien creëren wat het moment ervoor nog geheel voorbij mijn verstand en mijn voorstellingen lag.
​
Als ik schrijf vanuit beweging dan is wat ik schrijf anders dan wat ik me voorstelde voordat ik ging schrijven. Ik laat mezelf iets zien wat daarvoor nog niet in mijn beleving, voorstellingen, gedachtes, etc. aanwezig was. Ik leer iets nieuws vanuit wat ik zelf schrijf. En mijn beleving, voorstellingen, gedachten, etc. veranderen met wat ik schrijf. Niet alleen wat op papier staat is anders, ook de voorstellingen, gedachten en het gevoel dat ik nu heb bij wat ik op papier zie staan is anders dan de gedachten en het gevoel van te voren. Ik laat mezelf iets nieuws zien en hoe ik naar de wereld kijk verandert daarmee ook.