Vrije fotografie
Fotografie zonder doel, anders dan het maken van foto's
​
Publicatie datum: 21 april 2025​
Soms valt een beeld me enorm op, thuis of als ik ergens loop of fiets. Op zo een moment ben ik gefascineerd, of er resoneert iets in mij bij het zien van een bepaald beeld. Er is iets in mijn gezichtsveld dat mij fascineert, vaak zonder dat meteen duidelijk is wat er fascinerend aan is.
Deze momenten van fascinatie of resonantie is waar fotografie voor mij begint en ik mijn camera erbij pak. Fotografie is voor mij een manier waarop ik mijn fascinatie voor wat ik zie in beweging kan zetten, er meer van kan ervaren, en het resultaat is iets waar ik vaak mijn blijheid en bewogenheid in terug zie. In mijn meest sprekende foto's zie ik een stukje van mezelf terug.​​
​​​​
De foto's in de galerij 'fotografie' zijn allemaal ontstaan vanuit deze beweging: het zijn foto's die ik maak zonder enig plan of doel met de foto's. Het zijn foto's die ik maak om het maken van foto's. De meeste foto's maak ik onderweg maar ook thuis ben ik soms ineens gegrepen of gefascineerd door hoe het licht de kamer binnenvalt, door een voorwerp waar ineens mooi licht op valt, door een plantje in mijn tuin dat er prachtig bij staat. De foto's in deze categorie zijn allemaal ontstaan vanuit een fascinatie voor wat ik zie om mij heen en een beweging om dat te fotograferen. Achteraf zet ik de foto's bij elkaar in categorieën of thema's maar tijdens het fotograferen is er nog geen doel of thema.
​
Bij de foto's die ontstaan vanuit fascinatie en een beweging om het vast te leggen zie ik vaak iets in mij dat resoneert bij de foto's. Ik zou het een soort wezenlijke of diepe blijheid kunnen noemen maar die woorden doen het opnieuw te kort. De foto's die ontstaan vanuit beweging of fascinatie drukken daarmee iets heel wezenlijks van mij uit. Het lijkt een uitdrukking van iets dat diep in mij resoneert als ik mijn eigen foto's zie. Vaak gaat dat helemaal voorbij aan mijn verstand. Ik weet lang niet altijd waarom ik blij wordt van een foto of welke woorden te geven aan de resonantie in mij. Over veel van de foto's valt technisch wel te zeggen dat ze een mooie compositie hebben, mooie kijklijnen, mooie kleuren, maar de resonantie in mij gaat veel verder dan technische aspecten. Ik heb foto's gemaakt die ik niet conventioneel mooi vind maar waar ik wel een soort diepe blijheid bij ervaar.
​
De meest sprekende foto’s lijken te ontstaan als ik niet nadenk over de compositie maar stomweg verschillende dingen uitprobeer. Een stukje inzoomen of uitzoomen, een paar stappen naar links, naar rechts, naar voren of naar achteren, de camera horizontaal of verticaal draaien. Steeds nadat ik een foto heb gemaakt kijk ik hem terug op het schermpje van mijn camera en dat geeft me een redelijke indruk van of ik de foto mooi vind of niet. Soms pakt een beeld me gelijk, soms zie ik dingen in het beeld die me ertoe bewegen om nog weer nieuwe dingen uit te proberen.
​
De meest sprekende foto's lijken ook degene te zijn waar ik tijdens het fotograferen niet al te veel van denk. Bij sommige foto's ben ik enorm blij of enthousiast als ik de foto net genomen heb. Er zijn ook momenten geweest waarop ik een foto van iets maakte en er vrij weinig van vond of van dacht, of soms zelfs de foto geheel vergeten was. Om de foto vervolgens terug te vinden en diep bewogen te zijn, om mezelf ineens in een toestand van verwondering en diepe blijheid te vinden bij het terugzien van de foto.