Uit het journal 'Lichaam, Spanning en Transformatie':​​

​​

​

31 Januari 2025​

​

In de afgelopen yogales van woensdag avond waren er meerdere momenten dat ik in een houding stond en mijn lichaam waarnam, en er ineens een stuk spanning wegviel, zoals op mijn schouders die dan naar beneden zakken, mijn borst die opent, spanning in mijn liezen die wegvalt waardoor mijn bekken openen. Het was steeds eerst een waarneming van de spanning waarmee de spanning oploste en het lichaamsdeel veranderde en de stand ervan veranderde. Elke keer als ik wat spanning doorzag en er ontspanning optrad was er een grote blijheid in mij en een grote glimlach op mijn gezicht. De afgelopen dagen zijn er ook momenten dat ik weer in de waarneming van mijn lichaam kom en dat zijn wezenlijk hele prettige momenten. Ik voel mijn lichaam weer, er ontstaat een soort ruimte en ontspanning.

 

Door de spanning en ontspanning in mijn lichaam te zien en te voelen wordt ook het contrast duidelijker tussen de momenten in de rest van de dag dat ik niet waarneem, ik in spanning ben en de spanning in mij enorm toeneemt. In het kijken naar mijn eigen leven, naar wat ik doe, ga doen, wil doen, etc. kom ik er blijkbaar niet toe om te gaan waarnemen en begin ik steeds te denken. Met dat denken kom ik er niet uit, wordt het alleen maar onduidelijker in mezelf en raak ik al het vrije ontspannen gevoel in mijn lichaam kwijt en is er in plaats daarvan spanningsgevoelens.

 

In mijn vrije gevoel of ontspanning kan ik een soort rust, helderheid en ook richting ervaren in het gevoel. Ik weet natuurlijk niet waar ik heen beweeg vanuit het gevoel of waar het gevoel heen zal bewegen, toch ervaar ik een soort ruimte aan mogelijkheden als ik in ontspanning ben en zie ik dat mijn gevoel een richting heeft. Een richting die ik kan volgen. Het volgen van een richting in mijn gevoel is heel duidelijk, helder, twijfelloos, etc. Dat is een enorm prettige toestand. In die toestand geef ik zelf richting aan mijn leven door de richting van mijn vrije gevoel actief te volgen, zie ik overal mogelijkheden, is het helder en duidelijk in mij, etc.

 

Opnieuw is dat een groot contrast met de spanningsgevoelens die er het grootste deel van de tijd zijn. Gevoelens van onmacht, angst, twijfel, verdriet, eenzaamheid, etc. Het zijn gevoelens waarin alles alleen maar onduidelijker word, gevoelens waarbij ik snel geneigd ben erover na te gaan denken, antwoorden erop wil. Antwoorden die er helemaal niet zijn en antwoorden waar ik met mijn verstand nooit toe zal komen. Ergens weet ik dus wel dat ik er met mijn verstand niet toe kom, toch is de neiging of de ‘oude’ gewoonte om te gaan nadenken enorm sterk in mij. Het is hoe ik 26 jaar lang heb geleefd. Tot voorkort kende ik niet anders en pas recent zijn er zo nu en dan momenten dat ik zie dat het ook anders kan. Sinds afgelopen november zijn er steeds vaker momenten dat ik bewust schakel naar de waarnemingstand, ga bewegen, ga waarnemen, etc. en daarin een stukje eigen beweging ervaar. Zo iets als ik hierboven beschrijf als vrij gevoel maar wat eigenlijk helemaal niet te beschrijven valt. Toch zullen het wellicht beschrijvingen van het onbeschrijfelijke zijn wat hoop geeft op een nieuwe wereld, een nieuw leven. Het lijkt in ieder geval te zijn waar ik mee bezig wil zijn. Het documenteren, beschrijven, vastleggen, uitdrukken, verbeelden van het ongrijpbare wat ik hier eigen beweging, vrij gevoel of wezenlijke ontspanning noem.